Vorig jaar hebben we op deze dag onze allerliefste Bono moeten laten inslapen.
Het moeilijkste ooit maar een beslissing die we moesten nemen. We missen hem nog elke dag en vaak met een traan.
Voor ons was Bono ons kind, ons alles en hebben voor bijna 10 jaar lang van Bono mogen genieten en hij van ons.
In zijn eigen stoel.
Onze liefde voor hem was Mega en we waren 4 handen op 1 bijna kaalbuikje. We hadden zoveel voor je over gehad en alles willen geven om je langer bij ons te mogen houden, maar zo werkt het niet, helaas.
Waar Bono was, waren wij en andersom.
Liefde.
Elke dag een heerlijke wandeling met het vrouwtje.
Heerlijk rennen met een balletje.
Wachten dat zijn tasje wordt ingepakt.
Vakantie op de Veluwe.
Als zijn "vakantietasje" tevoorschijn kwam wist Bono genoeg, dan ging hij echt op vakantie, of naar Opa en Oma of hij ging met ons mee. We hebben prachtige vakantie's meegemaakt en zoveel moois meer.
Over het strand jutteren vond hij heerlijk.
Omdat we hem altijd zo miste hadden we speciale fotostickers laten maken voor op de koffers. Om de dag telefoneerde we naar Opa en Oma om even te vragen hoe het Bono verging op zijn vakantie. Tot dat Opa vertelde dat Bono heel erg heimwee had gehad. Dat wilden we niet meer en dus besloten we om voortaan met Bono op vakantie te gaan. Dus kon er ook een hondje bij.....en zo kwam zijn broertje whippetje Rico ( Henry Del Karfo) bij ons wonen. Bono was echt een goed zak en liet eigenlijk heel veel toe van zijn broertje.
Het waren maatjes voor het leven en hadden dan ook enorm veel pret en plezier met elkaar. Buiten was het altijd vechten en spelen, het was altijd een plezier om naar ze te kijken. Vooral toen we een camper aanschafte zodat we voortaan met zijn 4-tjes op vakantie konden. De eerste reis was naar Italië,
Ledromeer Italië.
daarna volgde nog vele mooie campertrips en hebben vorig jaar nog een rondreis Frankrijk gedaan.
Ze vonden het helemaal geweldig, met z'n 4-tjes slapen in een bed en Bono was er verknocht aan. We hoefde maar Grote tuut tuut te zeggen en Bono en Rico stonden voor de deur, gereed om mee te gaan.
Ook gingen we zomaar lekker even naar het strand, bos en heide, daar genoten we met volle teug. En bij terug komst samen op Bono's kussen in slaap vallen. Twee prachtige windenkinders waren we apetrots op waren. Maar aan al dit moois en liefdevols kwam helaas een veel te vroeg einde.
Bono had longkanker en er was niets meer aan te doen.
We hebben toen gelijk besloten om Bono te laten gaan, we hebben nog nooit zoveel verdriet en pijn gevoeld.
We missen je nog steeds lieve Bono, voor ons was je meer dan zomaar een windhond, je was zoals wij altijd zeiden, ons kind, ons Bonno Bontje, Boontje, onze Gekkewek, onze lieverd en nog vele, vele andere koosnaampjes.
Lieve Bono waar je ook bent lieve schat, we vergeten je nooit en zullen je in ons hart je verder dragen. Hopelijk zien we elkaar ooit nog eens, wie weet!
Heel veel kusjes en knuffels van baasje en vrouwtje
Van je kleine broertje Rico krijg je een lief likje op je prachtig neusje.